R&R
Mijn motor is weg…
Ze vertelden me dat ik hem in moest leveren, ik kan er niet meer bij. Als ik zou proberen hem op te zoeken, zou dat ongetwijfeld resulteren in een wisse dood…
Wat moet ik nou?
Ik reed van Arequipa, via Nasca (je weet wel, van die lijnen) en Colca Canyon (condors) naar Lima, de hoofdstad van Peru. De hele reis ging voer de Panamericana, want offroad was echt niet meer mogelijk met mijn kreupele BMW, dat had ik in Cusco wel gemerkt. De Colca Canyon bezoeken was erg lastig, omdat de mooiste delen nou eenmaal ruig zand waren, maar ik ben met een beetje gewandelen ver gekomen. En die condors heb ik gezien! Erg bijzonder, zo’n jumbojet met veren, die probeert op te stijgen nadat hij net gegeten heeft. Ik kan je vertellen dat hij dan een behoorlijke aanloop nodig heeft. Zodra hij eenmaal vliegt, is zo’n vogel echter enorm majestueus. Drie meter spanwijdte is genoeg om je te doen denken dat je zo opgepakt kan worden. Dat ze dit niet doen, wijt ik vooral aan het feit dat mensen gewoon niet lekker smaken. Dat zal het wel zijn.
Van de Colca Canyon naar Nasca, een klein stadje met niet zo veel te melden, behalve dan die enorme tekeningen in het zand. 1800 jaar oud en ze zien er nog prima uit. Waarom er al deze tijd zo ontzettend moeilijk wordt gedaan over de betekenis en opbouw van deze lijnen, verbaasd me enorm. Naast de bekendste twee tekeningen, de handen en de boom (Manos y Arbo) zie je een groot raster met daarom oefenlijnen. Als je het mij vraagt, hebben ze gewoon een tekening gemaakt op een klein raster en vervolgens dit nagemaakt met een groot raster. Ik kan me nog herinneren dat ik dit op de basisschool geoefend heb met een Formule 1-auto, die ik graag in groter formaat in mijn kamer wilde ophangen. Lukte prima. Wat betreft het waarom: sinds wanneer moet men een reden hebben om eens lekker te tekenen? Landingsplek voor aliens, hiëroglyfen voor reuzen, wat een onzin.
Overigens worden de lijnen ernstig bedreigd door het veranderende klimaat. Zoals wellicht bekend, zijn de lijnen niets meer dan wat weggeveegd zand op een rotsgrond. Ze zijn prima bewaard gebleven omdat het weinig regent en er weinig wind staat, maar dit neemt allemaal sterk toe. E wordt gezegd dat binnen 50 jaar de lijnen niet meer in deze vorm zullen bestaan. Nou zal ik nooit zeggen± `Laat je auto staan´!´, of ´Knuffel een boom!´ want ik het een hekel aan environmentalists en mensen die denken dat betutteling tot zelfontplooiing leidt. Ik zeg gewoon: ‘Ga nou gewoon zelf eens kijken, nu het nog kan’. Deze verhalen lezen is een leuk begin, maar sinds wanneer leert men iets van lezen? Inderdaad.
Goed, ik reed verder naar Lima, geboorteplaats van die bonen die niemand lekker vindt. Ik stop voor een hostel, zet de motor af en regel een slaapplek. Doen ze echter het hek open, wil mijn motor niet meer starten. Startrelais naar de knoppen. Grmbl. Nouja, dan maar duwen. In Lima ben ik eens gaan denken. Shit joh, je hebt nog maar 10 dagen voor 3000 kilometer. Dat betekend dus vrijwel geen dag over om om je heen te kijken! Na lang beraad besloot ik om de motor vanuit Lima terug te sturen en met ene bus de reis af te maken, zodat ik nog wat tijd had om ook daadwerkelijk te zien waar ik was, in plaats van met 120 km/u overal langs te zoeven. Het duurde wel redelijk lang om de motor weg te krijgen, maar het is gelukt. Ik moest mijn motor inleveren bij de haven. Ik kan er niet meer bij, want hij zit in een container. Als ik zou proberen hem op te zoeken, zou ik ongetwijfeld verdrinken. Maar dat is niet zo erg, want hij komt weer naar NL voor zijn welverdiende Tender Love & Care.
